Unë jam një punëtore humanitare në terren nga Shkupi, aktualisht në një mision në Liban – një vend që pret më shumë se një milion refugjatë të zhvendosur sirianë. Unë fillova punën time në terren në ishullin Grek të Lesvos: vija e parë për ndihmë humanitare për qindra mijëra azilkërkues që u drejtuan në udhëtimin e pabesë nëpër Detin Egje për në Evropë, në kërkim të sigurisë dhe mbrojtjes nga lufta, ndjekjes penale dhe varfërisë. Duke dëshmuar dobësitë e panumërta që hasen në veçanti nga gratë, qoftë në lëvizje apo të vendosura në vendet pritëse, pashë urgjencën për t’iu përkushtuar karrierës time duke u mbështetur dhe duke punuar në programe mbrojtëse për vajzat dhe gratë refugjate. Por zbulova se sektori humanitar nuk është imun ndaj pabarazisë gjinore. Burrat mbizotërojnë në radhët midis politikëbërësve dhe pozicioneve kryesore humanitare, vendimet e të cilëve prekin jetën e miliona grave dhe vajzave refugjate. Është koha që më shumë gra të përfshihen në sektorin humanitar dhe në hartimin e politikave që ndikojnë në jetën e grave të tjera. Kjo është arsyeja pse unë jam thellësisht e përkushtuar ndaj Stellës. Unë besoj se kjo iniciativë do të kontribuojë në krijimin e udhëheqëseve dhe profesionisteve të ardhshëme femra në sektorin humanitar në një gamë të gjerë të prurjeve arsimore dhe karrierës. E parashikoj Stellën si një platformë ku gratë duke ndihmuar njëra-tjetrën, si pasojë, do të ndihmojnë qindra gra të tjera.